.......اختصاصی برای مادرم!!!

و تو را فقط می‎شود برای من و خواهرانم ‘شکیبا’ نامید. برای لحظات صبوری‎ات وقتی بیمار بودیم. وقتی دلت را شکستیم. وقتی غصه داشتیم. وقتی که برای گریه‎هایمان، برای بدعنقی‎های مان فقط تو را داشتیم.

تو را فقط می‎شود ‘حنانه’ نامید برای اطرافیانت که هر روز بیش از دیروز به فکرشان بودی. که هرچه داشتی خواستی که آنها هم داشته باشند. برای مادر عزیزت که تا لحظه‎ی آخرش تمام جان و زندگی ات را برایش گذاشتی.

و تو را فقط می‎توان “لیلا” نامید. برای پدرم. که خستگی‎هایش را هر روز از دوشش برداشتی. که خوبی‎ها و شادی‎هایت را هر روز با او قسمت کردی. که حرف‎هایش را به گوش جان شنیدی حتی اگر برایت گران می‎بود.

مادرم تو همیشه ‘یاس’ بوده‎ای. ‘ریحانه’ بوده‎ای. ‘عطیه’ بوده‎ای برای زندگی مان. تو همیشه نمونه ی کوچکی از “حضرت فاطمه” بوده‎ای با ذکرهای “یا فاطمه‎ی زهرا” که همیشه ورد زبانت است…

مامانی  من روزت مبارک. ببخش که امسال کنارت نیستم تا روی ماهت را از نزدیک ببوسم...