.....روزانه های یک مادر(شماره دو)

در انبوه ظرف ها و کارهای آشپزخانه غوطه ورم...کم کم دارم به انتهای کارها میرسم...چندتایی کار مانده...گاز را که تمیزکنم و رد انگشتان ترنم را که از شیشه گاز بردارم و لذت آن را بکارم ته ته دلم برای روزهای مبادایم..و زمین را که جارو بکشم لحظه پیروزی است...که خیلی شیک و با غرور چراغ آشپزخانه را خاموش کنم آخرین نگاهم را پرت کنم طرف سینک خشک شده و با کلی احترام دفتر کار نازنینم را ترک کنم تا فردا...

زنگ تلفن بلند میشود...اتصال که برقرار شد به آرامش میرسم...صدای مامان....

"دلم هواتون را کرده...تو و ترنم و علی خوبید؟راستی کی قرار شد بیاید؟ و..."

و انگار نه انگار که همین نیم ساعت پیش با هم مفصل حرف زده بودیم..

و همه این حرف های زیبایش بهانه ای می شود برای اثبات مادرانگی هایش...برای یادآوری به من که مهرش که عشقش که نفس هایش جایگزین ندارد...

و دلی که همیشه تنگ ماست..

مامان ممنون که هستی...

که یادت هست دخترت چه قدر با شنیدن صدایت شاد می شود...

که حالش را ، احوالش را ندید تخمین میزنی...

ممنون که مهرت اینقدر دلنشین و بی منت است...

راستی مامان

لذت دختر بودنم بعد از مادرشدنم خیلی فرق کرده است...

می دانم که میدانی...

ارادتمندیم بانو...