....پایان دفتر 1392!!!

سال نومی شود.زمین نفسی دوباره می کشد.برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند می زنند
و پرنده های خسته بر می گردند و دراین رویش سبز دوباره...من...تو...ما...
کجا ایستاده ایم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟...پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟...
زمین سلامت می کنیم و ابرها درودتان باد....

سال نومبارک...

خداوندا!!!!!!
دل مردمان این سرزمین را چنان در جویبار زلال رحمتت شستشو ده
که هر کجا تردیدی هست ایمان
هر کجا زخمی هست مرهم
هر کجا نومیدی هست امید
و هر کجا نفرتی هست عشق جای آنرا فرا گیرد، آمین . . .

و اسفند نیز به پایان رسید...و وقت کوچ کردن به فروردین رسید..وقت بخشیدن و صاف کردن دل...پس مرا ببخش اگر با نگاهی یا صدایی یا زبانی بر دلت ترکی انداختم...

التماس دعا...