.........یعنی میشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یعنی میشه اونروز برسه که کفش های پاشنه بلند من رو بپوشی و ادای خانم بزرگ ها رو دربیاری؟

یعنی میشه اونروز برسه که توی حمام رو دو تا پاهای کوچولوت بایستی زیر دوش تا من موهات رو شامپو بزنم ؟

یعنی میشه اونروز برسه  که یه صندلی بزاری زیر پات و به زور تلاش کنی تا مثلا ظرف بشوری ؟

یعنی میشه اونروز برسه که یه بٌرس دستت بگیری و مثلا آرایشگر بشی و موهای منو مدل بدی؟

یعنی میشه اونروز برسه که واسه عروسکت مامان بشی و بهش غذا بدی و لباسش رو عوض کنی؟

یعنی میشه اونروز برسه که بابا از بیرون بیاد و تو با ناز ازش بپرسی باباجون ، چی واسم آوردی؟

یعنی میشه اونروز برسه که تو مامان بشی و من دخترت و با هم مامان بازی کنیم ؟

یعنی میشه اونروز برسه که دفترهای نقاشی ات رو زود تمام کنی و ذوق دفتر جدید دلت رو شاد کنه؟

آخ ... که دلم ضعف میره  از این همه روز قشنگی که پیش روست !

آره میشه ، میرسه اون روزهای قشنگ که تو با دلبری هر چه تمام تر من و بابا رو عاشق تر کنی !

این روزها که داره مثل باد میگذره تنها چیزی که میتونه آرومم کنه رویاپردازی های من و باباست و تصویری زیبا از آینده ای به قشنگی امروز !

عاشقتم ترنمم ، عاشق دلبری های منحصر بفردت!

انگار ذاتی است این ناز و اداها  !

ادامه بده .

این عاشقانه ها بدجور به دلمان مینشیند !

خدایا تا هر چه میتوانی دخترانه هایش را بیشتر  کن ! پرناز و ادا ، پر کرشمه ، پر احساس ، لطیف ، مهربان و پاک !

و این هم یک عکس سه نفره از ترنم و میعاد و بهراد

(البته طوطی خونه ما اسم ها را اینجوری میگه: نَنَنُم ، ایاد ، بباد )